Ze zijn stoer hoor de nieuwe Audi A6’s die de Verkeerspolitie onlangs presenteerde als wapen tegen plofkrakers en al te zware rechtervoeten op de snelweg. Snel en praktisch, vooral praktisch; een verstandige keus. Meer een keus van het hoofd, dan van het hart. Dat is weleens anders geweest. Terug naar de tijd dat de secundaire arbeidsvoorwaarden bij de AVD bestonden uit een Porsche onder je kont, een stoere leren jas en een Ray-Ban van de zaak.
De jaren vijftig van de vorige eeuw kenmerkten zich door een enorme toename van het aantal auto’s. Doordat er in die tijd voor het eerst snelwegen kwamen, een nieuw concept voor veel automobilisten, vielen met name daar erg veel verkeersslachtoffers. Maatregelen waren nodig. Dit resulteerde in het oprichting van de SAS, de Surveillance Auto Snelwegen, beter bekend als de Porsche-dienst. Opvallen en opvoeden was het devies. Daarbij hoorde een krachtige en degelijke uitstraling. Een Porsche cabriolet of targa voldeed aan de eisen. Het open karakter van de auto bleek erg handig bij het regelen van het verkeer in een tijd zonder matrixborden en aangehouden worden door een politie-Porsche was bijna een feestje.
Tussen 1962 en 1996 waakte de mannen in de Porsches over de veiligheid van ons rijkswegennet. In de loop der jaren heeft de AVD ongeveer 500 Porsches ‘versleten’. In eerste instantie 356’s. Daarna voornamelijk 911’s (van de 2.0 tot aan de 964), maar ook een aantal 912’s, 914’s en zelfs een 924. Waar de ex-politie Porsches voorheen door verzamelaars werden gemeden wegens ‘teveel afgeragd’, zijn het tegenwoordig gewilde objecten.
Onlangs mocht ik een middag op stap met Nanne Rot, een gepensioneerd agent van de Porsche-divisie. We reden een 2.4 en een 964. De voorkeur van de ex-agent lag duidelijk bij de 2.4. “Die heeft het mooiste motorgeluid en doet me het meest denken aan de 2.7 waarin ik begon.” Het is leuk om te zien hoe Nanne na al die jaren binnen no-time de slag van het Porsche-rijden weer te pakken heeft. De agenten werden niet zomaar de weg opgestuurd, maar ontvingen eerst een uitgebreide rijvaardigheidstraining. Nanne zit al snel in leraarmodus en demonstreert zijn bochtentechniek en veilig inhalen op hogere snelheid.
Mooie verhalen te over. Om enig verantwoordelijkheidsgevoel in de auto’s te krijgen werden agenten die voor de dienst in aanmerking wilden komen psychologisch getest, moesten ze getrouwd zijn en minimaal één kind hebben. Dat neemt niet weg dat er soms best wat ruimte was voor kwajongensstreken: bermbrandjes veroorzaken door met hete motor het hoge gras in te rijden, of tijdens een regenbui schuilen onder een viaduct precies op het punt waar het water uit de afvoer van het viaduct de bijrijder raakt.
Soms ook een ongelukje: op de foto hieronder het resultaat van een winterse schuiver van Nanne bij Velperbroek als gevolg van een wegglijdende vrachtwagen naast de Porsche. Behoudens wellicht een deukje in het ego leverde het geen schade op.
Herinneringen aan een tijd die nooit meer terug zal komen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
